รีวิวหนังผี Ghost Mansion

เรื่องราวย่อ ๆ เริ่มเรื่องมาคือจีอูที่เป็นนักวาดรูปการ์ตูนได้เดินทางที่แมนชั่นควังลิมเพื่อไปสอบถามข้อมูลเรื่องเล่าลี้ลับจากทางเจ้าของแมนชั่นซึ่งมันก็เหมือนจะไม่อะไรแต่เรื่องเล่าแต่ละเรื่องมันชวนให้ลุ้นระทึกสุดลี้ลับของลูกบ้านในห้องต่าง ๆ โดยเจ้าของแมนชั่นได้บอกว่าตึกแมนชั่นควังลินแห่งนี้เคยเป็นสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาก่อนและถูกไฟไหม้เด็ก ๆ ที่อยู่แมนชั่นทุกคนเสียชีวิตหมดเพราะผู้ใหญ่ทิ้งเด็ก ๆ

เหล่านี้แล้วหนีเอาตัวรอดจนเมื่อเวลาผ่านไปตึกแห่งนี้ก็ถูกทำขึ้นใหม่และกลายเป็นแมนชั่น

เมื่อเล่าประวัติของตัวแมนชั่นแล้วก็ได้เล่าเรื่องของลูกบ้านที่เข้ามาเช่าห้อง 504 ที่นักเขียนนิยายที่มีปัญหากับครอบครัวจนต้องออกจากบ้านมาเช่าห้องนี้ซึ่งนักเขียนนิยายคนนี้เป็นคนที่ไม่รักครอบครัว ไม่รักลูก และพูดไม่ดีภรรยาของตัวเองเมื่อเขาได้เข้ามาอยู่ในห้อง504 แล้วก็เจอกับเรื่องแปลกประหลาดอย่างจู่ ๆ โน้ตบุ๊กก็เปิดเองทั้ง ๆ ที่ปิดไปแล้ว มีเสียงเด็ก ๆ วิ่งเล่น เสียงเดินในห้อง จนเจ้าของห้องรู้สึกว่าตัวเองนั้นถูกแกล้งซึ่งมันเริ่มจะหนักขึ้น ๆ จนทำให้โน้ตบุ๊กที่มีงานเขียนของเขานั้นพังเพราะฝีมือของเด็กสักคนหนึ่งอย่างแน่นอนจึงได้ขอเปิดกล้องวงจรปิดดูแต่กลับไม่มีเด็กคนไหนเลยที่เข้าไปในห้อง504 จนเขาไปเจอกับรองเท้าที่เคยตกอยู่ที่ห้องของเขาที่หน้าห้องหนึ่ง

และได้แก้แค้นโดยการเอารองเท้านั้นไปทิ้งแต่จูเมื่อกลับเข้ามาในห้องถุงขยะที่มีรองเท้าอยู่นั้นเข้ามาอยู่ในห้องของเขาและจากนั้นก็มีเสียงของเด็กวิ่งเล่น เสียงเปิดประตู โดยที่ระดับความดังจะเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ จนเขาไม่สามารถทนได้อีกและอยู่ ๆ ผู้เช่าคนนี้ก็หายตัวไปอย่างประหลาด และไม่มีใครเคยเห็นเจ้าของห้อง 504 นี้อีกเลย ซึ่งเมื่อจีอูได้ฟังเรื่องเล่าที่ประหลาดที่น่ากลัว

และลี้ลับจากผู้แลแมนชั่นก็กลับไปวาดการ์ตูนอีกครั้งแต่จุดพลิกผันมันอยู่ตรงนี้แหละเพราะด้วยความเรื่องเล่าที่เล่าต่อ ๆ และจบไปทำให้นายทุนต้องการให้วาดการ์ตูนเป็นแบบซีรีส์ยาว ๆ ทำให้จีอูต้องกลับไปที่แมนชั่นควังลินอีกครั้งแต่การกลับไปครั้งนี้ทำให้เข้าต้องเจอที่สิ่งน่ากลัว และลี้ลับมาก ๆ ถึงขั้นเอาชีวิตของเองเป็นเดิมพันซึ้งหากย้อนกลับไปได้ตัวจีอูเองจะไม่มีวันกลับไปที่แมนชั่นแห่งนี้อีก อะไรกันที่เป็นจุดพลิกผันนี้ สามารถไปติดตามเรื่อชวนลี้ลับ และตื่นเต้นจนอยากจะกรี๊ดดัง ๆ ได้ที่ Major นะคะ

ความรู้สึกหลังดู บอกเลยหลังจากดูจบคือแบบผวาไปเลยให้ตายเถอะมันตื่นเต้นตั้งแต่เริ่มเล่าห้อง504 แล้วแม่เจ้าคือเสียงดังคือหลอนมากและยิ่งที่ห้องอื่น ๆ อีกคือแต่ละเรื่องเล่ามันแบบที่จะทำแบบนี้คงมีแต่ผีแล้วคือแบบมาทั้งเสียง ปลอมตัว สิ่งร่าง ตลอดจนถึงการคืนชีพของเจ้าของลักธิควังลินซึ่งเป็นลัทธิที่โคตรน่ากลัวมาก ๆ ถ้าในชีวิตจริงมีลัทธินี้อยู่จริงนะนักเขียนว่าทุกคนจะอยู่อย่างหวาดกลัวแน่นอน

เรื่องนี้อย่างที่บอกว่าเป็สยองขวัญซึ่งเรื่องทำได้ดีทั้งภาพที่ดูสวย ไม่มืดและไม่สว่างเกินไป จัดแสงได้สมจริง เซ็ตฉากออกมาได้ดี เสียงดังชัดเจนทุกอะนู มีการเรียงร้อยเรื่องได้ค่อยเพิ่ม ๆ ความน่ากลัวขึ้นทีละนิด ๆ ที่ต้องชมมาก ๆ เลยต้องเป็นกราฟิกและการแสดงของตัวละครที่แบบโหสมจริงเกินไปมันน่ากลัวมาก ๆ ยิ่งแบบเรื่องเล่าของนักเรียนคนหนึ่งที่โดนเพื่อนตัวเองกลืนกินไปทำออกมาได้มากเพื่อนนักเรียนคือน่ากลัวมากมีเมือกยืด ๆ ออกมาจากหน้า ดวงตาปิดทั้งสองข้างโดยกรี๊ดไปเลยขนาดแบบดูแบบกางมือปิดตาแล้วนะดีมาก น่ากลัวจริง

และอีกฉากที่ไม่พูดไม่ได้เลยคือดูแล้วลุ้นมาก ๆ แบบจีอูหนี้อย่าเข้าไปนะเป็นตอนที่จีอูกลับเข้าไปที่แมนชั้นอีกครั้งและผู้ดูแลได้ให้กุญเจห้อง 1504 มากับจีอูเพื่อบอกความจริงที่จีอูอยากรู้แต่ในระหว่างจีอูกำลังขึ้นลิฟไปมีคนหนึ่งในลิฟด้วยซึ่งเป็นใครบางคนในระหว่างที่ตัวลิปกำลังเคลื่อนที่ไปประตูลิฟมันจะเปิดเองในชั้นที่ 5,7 ซึ่งเมื่อเปิดแล้วจะไม่มีใครเข้ามาจีอูจึงปิดลิฟและใช้หางดูมองคนที่อยู่ในลิฟด้วยและคนผู้นั้น

นั้นก็ค่อยหันมาทีละนิดโดยยิ่มออกมานิดหน่อยดูแล้วหลอนมากมันเป็นรอบยิ้มแบบหลอน ๆ จนจีอูรู้สึกว่าไม่โอเคแล้วจะลงที่ชั้นที่ 10 แต่อยู่ ๆ ลิฟมันก็ค้างที่ชั้น9 ไม่ขยับและคน ๆ นั้นก็ค่อย ๆ หันมาจีอูช้าจนรู้ี้ไม่ใช่คนแล้วในจังหวะที่ลิฟค้างมันอะไรบีบหัวใจมาก ๆ แบบมาค้างอะไรตอนนี้ ดูจบแล้วหลอนไปเลย แนะนำให้ไปดูกับเพื่อนนะคะบอกเลยอย่าไปคนเดียวเหมือนนักเขียนนะคะ เตรียมใจให้พร้อมนะคะ

ฉากที่ประทับใจ ส่วนตัวนักเขียนชอบตอนของเพื่อนนักเรียนดูแล้วหลากหลายอารมณ์แล้วตัวเด็ก ๆ ที่แสดงคือเล่นดีมากจริง ๆ ทั้งแบบตัวเพื่อนที่เป็นนักเรียนที่กลับมาจากต่างประเทศต้องเข้ามาอยู่กับเพื่อนที่ไม่สนิทด้วยเพราะมีเพื่อนคนนี้เท่านั้นที่ตอบรับเขาเป็นความรู้ที่เหงามาก ๆ เหมือนไม่ใครยอมรับตัวตนของเขาจนมีเพื่อนคนนี้ที่ยอมรับและต้องรับเขาแต่เพื่อนอีกคนกลับรู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนกับทอดทิ้ง และยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นไม่ได้จากการเสียชีวิตของพ่อและแม่จมอยู่กับเจ็บปวดนั้นและสุดท้ายเมื่อเพื่อนคนนี้จะจากเขาไปจึงต้องจับเพื่อนตัวเองไว้เพื่อให้ได้อยู่ด้วยกันเป็นความน่ากลัวที่แฟงไปด้วยความเศร้าประทับแต่เป็นตอนที่น่ากลัวมาก ๆ อีกตอนเลย ต้องชมนักแสดงเด็ก ๆ ทั้งสองคนนี้เลยเล่นดีมากส่งต่ออารมณ์ได้ดี

คะแนนจากนักเขียน ให้ 9.5/10 ขอหัก 0.5 เนื่องจากเรื่องราวมันไปเร็วมากตัดต่อแบบฉับ ๆ และการเรียงลำดับมันดูซ้อน ๆ กันแบบตัดจากปัจจุบันเข้าไปในอดีตแล้วพอตัดกลับมาที่ปัจจุบันอีกก็ไม่บอกเลยงงนิดหน่อยแต่พอหลังเริ่มเข้าดูเข้าใจเลยไม่งงเท่าไหร่ นอกนั้นคือดีหมดทั้งเรื่องนักแสดง กราฟิก ความมันส์ ความตื่นเต้น ความลุ้นระทึก เรื่องนี้คือครบมาก ยิ่งการถ่ายทอดของนักแสดงชวนให้เราอินตามได้ง่ายมากเหมือนดึงเราเข้าอยู่ในแมนชั่นนั้นด้วยใครที่ชอบแนวสยองขวัญบอกเลยไม่ผิดหวังแน่นอนไปดูกันได้นะคะ เข้าโรงแล้วที่ Major นะคะ

โกสต์แมนชั่น Ghost Mansion 괴기맨숀 (Geo-gi-maen-syon) เป็นหนังผีสยองระทึกลึกลับเข้าฉายวันแรกที่เกาหลี 30 มิถุนายน 2021 บ้านเรา 6 มกราคม 2022 เปิดตัวในตารางอันดับหนังทำเงินของประเทศตัวเองได้แค่อันดับ 9 (คืนฆ่าไร้เสียงเปิดตัวพร้อมกันได้อันดับ 6) แต่สัปดาห์ต่อมาโกสต์แมนชั่นขึ้นอันดับมาเป็นที่ 6 แทน

(สลับที่กับคืนฆ่าไร้เสียงลงไปที่ 9 แต่พอเข้าสัปดาห์ที่สามทั้งสองเรื่องโดนร่างทรงที่เปิดตัวอันดับ 2 ทิ้งแบบขาดไม่เห็นฝุ่น) ประเทศไทยวันที่เปิดตัวสูงสุดได้ที่อันดับ 6 ด้วยรายได้ 2.1 แสนบาทโดยประมาณ ทำเงินตลอดโปรแกรมก่อนถึงประเทศไทยไป 2.8 แสน $ (ประมาณ 9.4 ล้านบาท) กำกับโดย Jo Ba-Reun นี่ก็ไม่สามารถค้นหาประวัติผลงานก่อนหน้านี้ได้ นำแสดงโดย ซอฮยุนวู และ ฮงปาคิม เป็นตัวหลักที่เชื่อมทุกตอนเข้าด้วยกัน คะแนนประชาชนเฉลี่ยใน IMDb 6.1/10 คนโพสท์ให้ 7/10 (เท่านี้ก็ดีแล้วสำหรับหนังประเภทผีโผล่) ไม่ปรากฏคะแนนนักวิจารณ์และไม่มีข้อมูลเรื่องนี้ในเว็บมะเขือ

ภาพยนตร์มีความยาว 1 ชั่วโมง 46 นาที แบ่งเป็นเรื่องย่อยที่จบในตัวเอง 5 ตอน แต่ละตอนเป็นเรื่องราวผีๆ ที่เกิดขึ้นในห้อง 5 ห้องของควังลิมแมนชั่นที่มีประวัติตำนานผีสิงทั้งตึก (หนังทำเหมือนว่าทั้งตึกมีคนอยู่แค่ 5 ห้องนี้) เรื่องย่อต่อไปนี้ไม่สปอยล์มากนะครับ เป็นเพียงการแยกเรื่องย่อทั้ง 5 เรื่องมาเล่าต้นเรื่องให้ฟังเท่านั้นโดยอ้างอิงจากตัวอย่างที่ตัดสลับกันจนดูงง แต่ละเรื่องจะไปต่ออย่างไรและสรุปจบอย่างไรนี้ไม่บอก มันจะเป็นการสปอยล์เกินไปจนเสียอรรถรส

สาเหตุที่เป็นตึกผีสิงเพราะมีคนตายมากมายในตึก หลังจากนั้นจึงเกิดตำนานผีหลอกตามที่แยกออกมาได้เป็น 5 ห้องดังนี้

1. ห้องนักเขียน นักเขียนนิยายต้องการหนีเมียขี้บ่น จึงมาหาห้องเช่าทำงาน แล้วต้องเจอการรบกวนของผีเด็ก

2. ห้องเมียน้อย เปิดไว้รองรับการมาของชายผู้แต่งงานแล้ว แต่อยู่ดีๆ ผู้ชายคนนี้ก็อยู่ในห้องน้ำและอยู่หน้าห้องได้ในเวลาเดียวกัน

3. ห้องนายหน้า เป็นคนขายห้องทั้งหลายและอยู่ตึกนี้เอง เป็นคนแปลกแล้วยังเจอเรื่องราวแปลกๆ จากผีจูออน

4. ห้องนักเรียน นักเรียนนอกไม่มีที่ไปมาหาเพื่อนผู้สกปรกเพราะความรักที่มีต่อพ่อแม่จนไม่อยากทิ้งอดีต

5. ห้องผู้ดูแล ความลับทั้งหมดเกิดจากห้องนี้ เป็นห้องที่มีความสำคัญที่สุดจนเกิดเป็นตำนานผีหลอกกระจายไปทั่วตึก

เรื่องราวย่อ ๆ เริ่มเรื่องมาคือจีอูที่เป็นนักวาดรูปการ์ตูนได้เดินทางที่แมนชั่นควังลิมเพื่อไปสอบถามข้อมูลเรื่องเล่าลี้ลับจากทางเจ้าของแมนชั่นซึ่งมันก็เหมือนจะไม่อะไรแต่เรื่องเล่าแต่ละเรื่องมันชวนให้ลุ้นระทึกสุดลี้ลับของลูกบ้านในห้องต่าง ๆ โดยเจ้าของแมนชั่นได้บอกว่าตึกแมนชั่นควังลินแห่งนี้เคยเป็นสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาก่อนและถูกไฟไหม้เด็ก ๆ ที่อยู่แมนชั่นทุกคนเสียชีวิตหมดเพราะผู้ใหญ่ทิ้งเด็ก ๆ

เหล่านี้แล้วหนีเอาตัวรอดจนเมื่อเวลาผ่านไปตึกแห่งนี้ก็ถูกทำขึ้นใหม่และกลายเป็นแมนชั่น เมื่อเล่าประวัติของตัวแมนชั่นแล้วก็ได้เล่าเรื่องของลูกบ้านที่เข้ามาเช่าห้อง 504 ที่นักเขียนนิยายที่มีปัญหากับครอบครัวจนต้องออกจากบ้านมาเช่าห้องนี้ซึ่งนักเขียนนิยายคนนี้เป็นคนที่ไม่รักครอบครัว ไม่รักลูก และพูดไม่ดีภรรยาของตัวเองเมื่อเขาได้เข้ามาอยู่ในห้อง504 แล้วก็เจอกับเรื่องแปลกประหลาดอย่างจู่ ๆ โน้ตบุ๊กก็เปิดเองทั้ง ๆ ที่ปิดไปแล้ว มีเสียงเด็ก ๆ วิ่งเล่น เสียงเดินในห้อง จนเจ้าของห้องรู้สึกว่าตัวเองนั้นถูกแกล้งซึ่งมันเริ่มจะหนักขึ้น ๆ จนทำให้โน้ตบุ๊กที่มีงานเขียนของเขานั้นพังเพราะฝีมือของเด็กสักคนหนึ่งอย่างแน่นอนจึงได้ขอเปิดกล้องวงจรปิดดูแต่กลับไม่มีเด็กคนไหนเลยที่เข้าไปในห้อง504 จนเขาไปเจอกับรองเท้าที่เคยตกอยู่ที่ห้องของเขาที่หน้าห้องหนึ่ง

เรื่องราวย่อ ๆ เริ่มเรื่องมาคือจีอูที่เป็นนักวาดรูปการ์ตูนได้เดินทางที่แมนชั่นควังลิมเพื่อไปสอบถามข้อมูลเรื่องเล่าลี้ลับจากทางเจ้าของแมนชั่นซึ่งมันก็เหมือนจะไม่อะไรแต่เรื่องเล่าแต่ละเรื่องมันชวนให้ลุ้นระทึกสุดลี้ลับของลูกบ้านในห้องต่าง ๆ โดยเจ้าของแมนชั่นได้บอกว่าตึกแมนชั่นควังลินแห่งนี้เคยเป็นสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาก่อนและถูกไฟไหม้เด็ก ๆ ที่อยู่แมนชั่นทุกคนเสียชีวิตหมดเพราะผู้ใหญ่ทิ้งเด็ก ๆ เหล่านี้แล้วหนีเอาตัวรอดจนเมื่อเวลาผ่านไปตึกแห่งนี้ก็ถูกทำขึ้นใหม่และกลายเป็นแมนชั่น เมื่อเล่าประวัติของตัวแมนชั่นแล้วก็ได้เล่าเรื่องของลูกบ้านที่เข้ามาเช่าห้อง 504 ที่นักเขียนนิยายที่มีปัญหากับครอบครัวจนต้องออกจากบ้านมาเช่าห้องนี้ซึ่งนักเขียนนิยายคนนี้เป็นคนที่ไม่รักครอบครัว ไม่รักลูก และพูดไม่ดีภรรยาของตัวเองเมื่อเขาได้เข้ามาอยู่ในห้อง504 แล้วก็เจอกับเรื่องแปลกประหลาดอย่างจู่ ๆ โน้ตบุ๊กก็เปิดเองทั้ง ๆ ที่ปิดไปแล้ว มีเสียงเด็ก ๆ วิ่งเล่น เสียงเดินในห้อง จนเจ้าของห้องรู้สึกว่าตัวเองนั้นถูกแกล้งซึ่งมันเริ่มจะหนักขึ้น ๆ จนทำให้โน้ตบุ๊กที่มีงานเขียนของเขานั้นพังเพราะฝีมือของเด็กสักคนหนึ่งอย่างแน่นอนจึงได้ขอเปิดกล้องวงจรปิดดูแต่กลับไม่มีเด็กคนไหนเลยที่เข้าไปในห้อง504 จนเขาไปเจอกับรองเท้าที่เคยตกอยู่ที่ห้องของเขาที่หน้าห้องหนึ่ง